برای سال ها ترکیبات و روش های مختلف برای بهبود زخم مورد استفاده قرار گرفته که برخی موثر و تعدادی بدون تاثیر و حتی مضر بوده است. پانسمان های جدید مانند هیدروژل، نتایج قابل توجهی در ترمیم زخم نشان داده است. هیدروژل به دلیل شفافیت، تبادل گازهای تنفسی و آب، جذب ترشحات زخم، تنظیم دمای سطح زخم، جلوگیری از عوامل عفونت زا و تعویض آسان مورد توجه قرار گرفته است. پلی وینیل پیرولیدون به علت نرمی، انعطاف پذیری، قیمت مناسب و توانایی نگهداری آب در پانسمان های هیدروژلی مورد استفاده قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پیرولیدون بر درمان زخم ایجاد شده در موش صحرایی انجام شد.
روش ها: 30 موش صحرایی با وزن 20±230 گرم به صورت نیمه تصادفی به گروه های ده تایی شاهد، درمان با تتراسایکلین و درمان با هیدروژل تقسیم شدند. پس از بی هوشی و تراشیدن محل، از پوست پشت هر حیوان قطعه ای به ابعاد cm 1*1 برداشته شد. دوره ی درمان 21 روزه در نظر گرفته شد و اندازه گیری سطح زخم در روزهای 0، 7، 10، 14، 17 و 21 انجام گرفت. زخم ها در روزهای 7 و 14 نمونه برداری و بررسی هیستوپاتولوژیک شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و انجام آزمون ANOVA تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: بهبود زخم در گروه هیدروژل در مقایسه با دو گروه دیگر به صورت معنی داری سریع تر و طول مدت ماندگاری اثر زخم و تغییر رنگ پوست در گروه هیدروژل نسبت به دو گروه دیگر به صورت معنی داری کمتر بود.
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که پانسمان با هیدروژل پلی وینیل پیرولیدون دوره ی ترمیم زخم پوستی را کاهش داده، میزان عفونی شدن آن را به حداقل می رساند. این پانسمان همچنین سبب کاهش میزان ماندگاری جای زخم شده، از این راه می تواند در کاهش هزینه های مربوط به زیباسازی پوست موثر باشد. استفاده ی آسان، عدم برداشت بافت ترمیمی ایجاد شده بر روی سطح زخم به هنگام تعویض، احساس خوشایند این نوع پانسمان و در نهایت، قیمت مناسب، آن را به عنوان یک پانسمان مطلوب برای کمک به ترمیم آسیب های پوستی معرفی میکند.

مجله پزشکی دانشکده اصفهان
سال سی و دوم / شماره 313 / هفته دوم بهمن ماه 1393

اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پیرولیدون بر بهبود زخم باز در موش صحرایی
رضا فاضلی ورزنه، دکتر سید جمال مشتاقیان، دکتر اردشیر طالبی، دکتر فریدون عابدینی