یکی از مشتقات استیلن بر پایه پژوهش های پروفسور ریپی، مونومر وینیل پیرولیدون است. پلی وینیل پیرولیدون پلیمری آمورف و جاذب رطوب است که به دلیل خواص منحصر بفردی نظیر دامنه حلالیت و سازگاری وسیع با سایر مواد، بی اثر بودن از لحاظ فیزیولوژی، توانایی تشکیل کمپلکس با مواد دیگر، توانایی تشکیل فیلم و چسبندگی ذاتی به سرعت در مصارف حساسی نظیر داروسازی و صنایع غذایی گسترش یافته است. پلی وینیل پیرولیدون از طرف سازمان بهداشت جهانی پلیمری بدون عوارض جانبی شناخته شده که با بدن انسان کاملا سازگار است. این پلیمر به عنوان یک افزودنی می تواند در کلیه محصولات خوراکی و غیر خوراکی به شکل های محلولی، سوسپانسیونی، ژل و جامد (قرص شکل) نظیر شربت ها و قرص های دارویی، ژل مو و کرم ها استفاده شود. پلی وینیل پیرولیدون در واقع نقش امولسیفایر، ضد ته نشینی، افزایش دهنده چسبندگی، غلظت دهنده، کاهش دهنده سمیت مواد دارویی (با تشکیل کمپلکس شمیایی)، فیلم ساز و … را بازی می کند. با وجود مصرف جهانی پلی وینیل پیرولیدون در همه زمینه ها اعم از چسب سازی، صنعت نفت، رزین سازی و کشاورزی متاسفانه هنوز بسیاری از مهندسان و صاحبان صنایع ایرانی با این پلیمر ایمن آشنا نیستند. دراین مقاله به کاربردهای پلی وینیل پیرولیدون در صنایع غذایی، آرایشی بهداشتی و داروسازی پرداخته شده است.